อิทธิพลหัวใจ (E-Book) (เริ่มลบ25/9/63)

รณกร 

&

วิรดา

เขาแค่อยากเปลี่ยนความผิดพลาดให้เป็นความตั้งใจ 

********

ผู้หญิงหน้านิ่งรอสายอยู่เพียงครู่เดียวปลายสายก็รับ คนเป็นฝ่ายโทรหาก็เอ่ยเสียงหวานขึ้นทันที

“อรุณสวัสดิ์ค่ะ” 

“ครับ ส่งขนมเรียบร้อยแล้วหรอ” แล้วก็ถูกเขาถามกลับมาด้วยประโยคเดิมทุกครั้ง   

“ค่ะ ส่งเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้กำลังจะเข้าตลาดไปซื้อกับข้าว”

“วันนี้ไอ้ไผ่มันไปสอบราม พี่ต้องไปส่งใบเตยเองเหมือนกัน นี่ก็เพิ่งกลับถึงบ้าน”

“ค่ะ แล้วยังไงหรอคะ”

“ก็ไม่ยังไง พี่แค่อยากบอกหม่อน”

“หม่อนไม่ได้อยากรู้ค่ะ”

“แต่ผัวอยากบอก รับรู้ไว้บ้างก็ดี”

“...”

“พี่ไม่เข้าใจว่าทำไมหม่อนถึงต้องอารมณ์ขึ้นๆลงๆใส่พี่ เดี๋ยวก็พูดดี เดี๋ยวก็ไม่อยากพูดกับพี่”

“ก็เพราะหม่อนไม่อยากพูดกับพี่กรไงคะ แต่บางทีหม่อนก็รู้สึกเหนื่อย พูดดีๆไปจะได้จบ” วิรดาไม่รู้เลยว่าสิ่งที่พูดไปทำเอาคนปลายสายแทบชกตู้เย็น

“ประชดหรือตั้งใจกวนพี่กันแน่”

“หม่อนพูดจริงๆค่ะ”

“อย่าหือกับพี่ให้มากนะ พี่ไม่ได้ใจดี ไม่ใช่คนดีหม่อนก็น่าจะรู้ แล้วก็อย่าคิดหาเรื่องชวนพี่ทะเลาะเวลาโทรศัพท์เพราะเวลาเคลียร์กันพี่ต้องการเคลียร์กันแบบตัวต่อตัว สองต่อสอง สำหรับเราสองคนที่ไหนไม่ต้องบอกใช่มั้ย หื้ม? ไม่อยากให้พี่ตามถึงบ้าน ก็รีบขอโทษพี่ซะ”

“...”

“ยังอีก?”

“ขอโทษค่ะ” เสียงแข็งเอ่ยอย่างไม่เต็มใจนัก เธอเกลียดเขา ยิ่งเขาขู่มากเท่าไหร่ก็ยิ่งเกลียด

“พี่จำได้ว่าเสียงของหม่อนหวานกว่านี้ โดยเฉพาะเวลาที่พี่อยู่บนตัวหม่อน” 

ทุกตัวละครในเรื่องนี้ก็เป็นดั่งเช่นบุคคลทั่วไป มีรัก โลภ โกรธ หลง 

รบกวนคอมเมนท์อย่างสุภาพ (มารยาทพื้นฐาน) ถ้าทำไม่ได้กดข้ามไปนะคะ 

อีบุ้คเบ่งบานแล้วค่ะทุกคนนนนนนนนนนน  ตื่นเต้นสุด5555 มาช่วยอุดหนุนพี่กรน้องหม่อน เป็นค่าขนม ค่าน้ำ ค่าไฟหอพักของไรท์กันนะคะ อิอิ 

มีข้อติเตียนตรงไหน คอมเมนท์บอกกันได้นะคะ ก้อนเกลียวยังเป็นมือใหม่ แต่ใจรักจะเขียน (โอ้ยเลี่ยน)

ใครซื้อแล้วมาอย่าลืมมาบอกไรท์ด้วยน๊าาาา 

ตอนนี้ยังอยู่ในช่วงโปรโมชั่น ราคา 179 บาท ถึงวันที่ 5 กันยายน 2563 

ราคาเต็ม(หลังหมดโปร) 219 บาท **ราคาใน apple หรือ ios จะสูงกว่า ไรท์แนะนำให้ซื้อผ่านหน้าเว็บโดยตรงนะคะ

--------------

จิ้มโลดด >>>> http://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMjM3MzE1OSI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjEzMDk1MSI7fQ

**เนื้อหาบางส่วน**

“แม่กินข้าว อยู่กับพ่อซักแป๊บนะ” เสียงทุ้มละมุนมอบให้กับเด็กน้อยในอ้อมแขน เด็กชายมะตูมส่งตาแป๋วมองใบหน้าหล่อเหลาของผู้เป็นพ่อ ดื่มนมจากอกแม่จนอิ่มแล้ว แต่ยังไม่ยอมหลับ“เรอออกมาสิลูก เดี๋ยวจะไม่สบายตัวนะ” ก็ได้เพียงแต่ดวงตาใสซื่อส่งกลับมา 

“พ่อปลูกต้นไม้ให้แม่แล้วนะ มันคงจะโตไปพร้อมหนูนั่นล่ะมะตูม” หากพวกต้นไม้ที่เขาปลูกไว้เพราะอยากให้วิรดาได้เข้าไปชม ยืนต้นแข็งแรงไม่เหี่ยวเฉากลางทาง พวกมันจะเติบโตไปพร้อมลูกชายของเขา ช่วงที่มะตูมเข้าโรงเรียน พื้นที่สามไร่ตรงนั้นจะถูกปกคลุมไปด้วยสีเหลืองและสีชมพูในหน้าร้อน

“พ่อคิดว่าหนูก็คงชอบเหมือนที่แม่ชอบ ใช่ไหม หื้ม” ดวงตาคู่คมสื่อสารกับดวงตาไร้เดียงสา

“แล้วถ้ามะตูมรักพ่อ แม่ก็...คงจะรักพ่อเหมือนกัน”

“แอะ แอ้” 

“แต่พ่อมันดูเป็นคนไม่น่าไว้ใจนี่สิครับ” แล้วก็แสร้งถอดสีหน้าเล็กน้อย 

“โตไปอย่าทำแบบพ่อนะ ไม่ดีหรอก” สอนลูกได้เพียงครู่เดียว รณกรก็รับรู้ถึงความอุ่นตั้งแต่ฝ่ามือที่รองก้นน้อยๆ ลามไปถึงหน้าตักแข็งแรง พ่อลูกอ่อนหัวเราะเบาๆ

โดนลูกแกล้งแต่เช้า แต่ครั้งนี้เรียกว่าเป็นการทำโทษมากกว่า

++++++++++++++

ฝากผลงานชิ้นใหญ่เบ้อเร่อ ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจคุณนักอ่านด้วยนะคะ 

ขอบคุณ.

รัก.